همه و همه بودند. مدیران عامل گروه خودروسازی سایپا، پارس خودرو ، سایپالجستیک و ... بسیاری از کارکنان و مدیران سایر شرکت ها و مجموعه های زیر نظر سایپا هم حضور داشتند. حتی فکرش رو هم نمی کردم در این مراسم روضه ی مجسم ببینم.

مراسم تشییع پیکر پاک مطهر دو شهید گمنام بود و صد البته خودم رو آماده ی اشک ریختن و حس و حال معنوی کرده بودم. ولی فکرش رو هم نمی کردم روضه ی مجسم ببینم. ظاهرا قراره این شهدای عزیز این فرمایش الهی رو که فرموده "شهدا زنده اند.. "رو مدام به منصه ظهور رسانده و به رخ عالم امکان بکشند.

حال و هوایی که تشیییع پیکر پاک شهدا ایجاد کرد یک طرف ولی وقتی که مجری مراسم آقای سید جواد هاشمی فرزندان شهید قربان خانی رو به جایگاه دعوت کرد حال و هوای دیگری به مراسم داد. دو تا بچه ی قد و نیم قد. (یک دختر سه ساله و یک پسر حدودا 6 ساله.)

باور کنید همه و همه صورت هاشون خیس اشک بود. که به اعتقاد بنده کاملا ناخود آگاه و همراه هق هق و تکان خوردن شانه هابود.

شاید همه به این فکر می کردیم که شهدا ما چقدر از شما ممنونیم.

یا به اینکه ما چقدر مدیون شماییم.

یا به اینکه ما چقدر از شما شرمنده ایم.

نثار روح شهیدان صلوات..