يه حس ناب و زيبا که
تمومِ روحو مي‌گيره
سرم با پا زده جاده
دلم با سر داره ميره


بنامت پا شدم بي بي
گرفتي کل دنيامو
برات سينه زدم عمري
تمومِ بچگي هامو


هميشه تکيه هامونو
به عشق تو علم بستم
واسه سربند «يا زينب»(س)
هنوزم در به در هستم


يه قاب عکس بود و من
پدر مفقود دريا شد
يه شب دل رو به دريا زد
شبي که «کرخه» معنا شد


مي چرخه تو رگام خونش
که فرزندِ خلف باشم
تا آخر تو خمِ غيرت
از اول توي صف باشم


حالا مهتاب دلتنگه؟
حالا روزش شب ِ تاره؟
حالا خشکه دل ِ دريا؟
جلو خورشيد ديواره؟

يزيدي‌ها نمي دونن
نمي مونن! چشات تر شه؟
به ناموسم، فقط قدري
اگه قلبت مکدر شه


بايد امضا کنن مرگو
اگرچه غرق احساسم
به وقتش شير بير حمم
غلام خاک عباسم

همين جا فتح وخيبر رو
بدن دستور مي سازم
تاوقتي تو رگام خونه
واسه عشق تو سربازم



سرِ سردارمون بالا
ابَر مردِ يه ايراني
دلِ «سيد علي» روشن
يه ايرانه سليماني


شاعر:شبنم فرضي زاده اردبيلي