یار وفادار، ابوالفضل...

تا دیده  حرم را همه سوزان، همه تشنه

زد بر دل لشگر ،گل دو فاطمه  تشنه

بنگر به یل کرب وبلا همت و مردیش

سردار حسین در وسط علقمه تشنه

در راه سقایت پسر حیدر کرار

تمثیل پدر گشته چه بی واهمه تشنه

فریاد اخی ادرک اخی حضرت ساقی..

..یک بار صدا زد وسط همهمه تشنه

آمد به برش آنکه هلالی شده از غم

خون گریه کند با دل پر واهمه تشنه

تا دید برادر که دو دستش به تنش نیست

گفت جانم به فدایت! به لبش زمزمه تشنه

برخیز زجا یار وفا دار ابوالفضل

ای قوت جان میر علمدار ابوالفضل

اکبر پورآقا