السلام علیک یا موسی ابن جعفر(ع)

درد مرا چه حاجتِ درمان به دیگر است

باب الحوائجی چو مرا میر و سرور است

از درگهش خدا نکند من جدا شوم

چون او همیشه و همه جا بنده پرور است

باشد عزیز جان و به جانان چونان صنم

 چون از تبار حیدر و زهرای اطهر است

آن عبد صالحی که تمام وجود او

از عشق منجلی شده موسی ابن جعفر است 

هم کاظم و ابوالحسن و هم امین بود

در کظم غیظ خویشتن از عالمی سر است

 باشد حمیده مادر و صادق بر او پدر

  او هفتمین فروغ و عزیز پیمبر است 

بر کاظمین او دل و جانم سپرده ام

((دولت در آن سرا و گشایش در آن در است))1

 سرمایه ام بود به جهان این ولایتش

 مهرش تمامِ فخر و امیدم به محشر است

شعر: اکبر پورآقا

1- خواجه حافظ شیرازی