مشنو از نی، نی نوای ابتر است

بشنو از نایی که از نی برتر است

مشنو از نی نی نوای بی نواست

بشنو از نایی که با دل همنواست

نی نوای بینوایی سر کند

نای از دل، جلوه ی دلبر کند

نی نفیرش چون دمیده می شود

با نوای دل شنیده می شود

شور و حال نی بود از دیگران

هر کسی از ظن خود نالد در آن

نای امّا،  نغمه ی بالا زند

از عبودیت فقط بر"لا" زند

نای و نی هر دو دمیده می شوند

همنوای دل، شنیده می شوند

نی همی گوید ز شرح اشتیاق

سوزد و نالد ز سودای فراق

نای امّا، دل به دلبر داده است

نغمه های عاشقی سر داده است

نی به تنهایی فقط یک هیزم است

ناله اش بی شعر مولانا گم است

"روح حق"هم گفته از نی مشنوید

از حریم کبریا، دل بشنوید

نای دلداه به دل، دل بر بود

نغمه هایش لاجرم خوشتر بود

نی بریده یا به جایش بی نواست

نای ببریده شود؛هم پر نواست

نی شود نیزه به ظلمی هی شود

نای ببریده به روی نی شود

نی بنازد که همی نالان شود

نای اما ، قاری قرآن شود

نی فقط با ناله هق هق سر دهد

نای، بردار، انالحق سردهد

نای "اکبر"شد مُرید جان و دل

طبع او هم گشته از"مشعل"خجل

شعر: اکبر پورآقا 13/06/92