پیوند دو نور...

چون گل به گلستان ها، شبنم به جبین داری

کم ناز کن ای جانا حالا که یقین داری

ای سینه ی جان چاکت، سردار بر افلاکت

تک گوهر گیتی را در بر چو نگین داری

بنگر سبدی از گل هم میخک و هم سنبل

مهمان عزیزی چون جبرییل امین داری

دامادیت ای حیدر،افضل زشهنشاهی است

در عرش، خداوند و احمد به زمین داری

عاقد زبهشت آمد، شاهد ز سماوات است

صد پیک بشیر امشب، از خلد برین داری

ذکر لب تو شُکر و ورد دل تو زهراست*

خشنود شود ربّ از ذکری که چنین داری

فرمود خداوند  هم: همتای تو زهرا شد؛

از آیت عشقِ حق در عشق، قرین داری

دیگر چه نیازی هست، بر شرح تعاریفت

وقتی که چو زهرایی آیینه ترین داری

اکبر پورآقا

*«رَبِّ اَوزِعنی اَن اَشکُرَ نِعمتَکَ التی اَنعمتَ عَلَیَّ» (نمل: 19)