با اندکی بازنگری

قبله ی عشق

ای کعبه توئی تنها در سعی و صفا قبله

اما گل زهرا شد بر عشق و ولا، قبله

حاجی شدن انسان مستلزم قربانی ست

شد ذبح عظیم حق بر اهل منا قبله

هم کعبه ی روح است او هم قبله ی وجدان ها

 آن گل که به شیدایی بر هر دو سرا قبله

گُل را چو شکستندش، حق مشتریش گردید

بر روح و سجود جان، آن خون خدا قبله

با خون وجود خود چون راه نشانم داد

گفتم که توئی دیگر،ای قبله نما قبله

جانباز حقیقت شد همراه عزیزانش

هفتاد و دو معشوقه بر اهل سما قبله

هفتادو دو مهپاره بر دار ولا گشتند

در دیر بلا جویان سرهای جدا قبله

یک خواهر نالان را در دشت بلا دیدم

گوید که خداوندا، گردیده دو تا قبله

یک قبله به زیر پا یک قبله به روی نی

گفتا به فدای تو، ای بر اسرا قبله

شعر: اکبر پورآقا