راه توبه و متاب

می و جام و خُمّ و جم را همه را به آب دادم

همه هستی دلم را عوض سراب دادم

صفحات عمر خود را به نظر کتاب کردم

کَلَمی گرفتم، اما! زکفم کتاب دادم

ز وفا و حسن معشوق به صفا رسیده بودم

به لب عجوزه ای من ز برم شباب دادم

مثلم مثال آن شد که نخش پنبه می کرد

همه رشته های خود را به نخی خراب دادم

ز نماز و روزه هایم که پی ثواب بودم

ثمری به کف نیامد طلب ثواب دادم

دگرم نه توشه ماند و ثمر و ثواب و راهی

به خودم رجوع کردم، به خودم جواب دادم..

..مگر آن انیس دلها به تو نامه ای نداده

که در آن نوشته راه  توبه و متاب دادم

اکبر پورآقا