زینب کرب و بلا

گر چه آسان نبوَد گفتن از بنت علی 

لیک خواهم بنگارم ز کمالش غزلی 

هرکه همراه حقیقت بشود پیروز است

این بود وعده ی قرآن خداوند جلی

محو و زائل نشود خون شهید کربلا

ذبح اعظم شده و تا به ابد لم یزلی

بعد از آن که زینبش گشت خلیل نینوا

هر بلا نوشته شد به کربلا گفت: بلی

ماه و خورشید و سما هم نتوان گفت به او

زینب کرب و بلا چونکه ندارد بدلی

هر چه افسانه روایت شود ازصبر، بدان

در مقام صبر زینب نتوان زد مثلی

ای فلک تیره شود روزِ همه عمرِ تو، چون

با عزیزِ مرتضی بر سرِ جور و جدلی

در زمین کربلا هستی او به نیزه شد

در غمش خمی به ابروان نیاورد، ولی

تا که دیده شامیان هلهله ی ظَفر زدند

گفت: ای اهل ظُلَم! حسین ندارد اَجلی

سیز خیال ایلمیون قارداشیم عباس اؤولوب

چون منم کوفه و شام ایچره ابالفضلون الی

دهری ویران ایدرم باشوزه ای یزیدیان

بعد عباس منم حسینیمون میر و یلی

برملا ایلیرم دینده اولان فتنه لری

بو حسینون قانینون واللهی گیتمز اثری

لیکن ای پست و فرومایه اولان حیوانلار

حیف حیوان آدینا، ملعبه ی شیطانلار

سیز روا ایلدیگوز ظلملری اطهاره

یازمیوب یازمیاجاخلار صفحیه دیوانلار

گرچه سرنیزده دور سرور و سرلشگریمیز

یا که یوخ دورحرمون دسته سی یا گردانلار

یا که عباس کیمی یاور و غمخواریم ئولوب

سو کنارینده یاتوب ذبح اولونان قربانلار

افسران حرم و هنگیله گردانیمدی

بو قراجامه لی آغلار گوزولن جیرانلار

من یزیدون آدینی یاندیرارام، سیندیرارام..

..شأنینی تا تانیا بیله ایتی دورانلار

یازارام پرچیممه نصب ایدرم عالمده

لعنتُ الله علی آل ابوسفیانلار

شعر: اکبر پورآقا