سری که سر به فراز است تیغ کی بُرّد

ولیک با قلم حرص و آز می بُرّند

بریدن سر با پنبه را شنیدستی؟

سران، سر از همه با این فراز می بُرّند

به تیغ تیز فقط مانده نام رسوایی

گلوی هر که به این برگ و ساز می بُرّند

به تیغ نوک قلم های پرده ی دل

سر خدا هم اگر شد نیاز می بُرّند

مگر گلوی حسینی به جز گلوی خداست

چه شد که اهل عراق و حجاز می بُرّند ؟

شاهکاری از استاد قدرت چوپانی(مشعل)