متن حاضر پس از زیارت بارگاه ملکوتی حضرت شاه عبدالعظیم حسنی (علیه السلام ) و زیارت قبور مطهر علمای عظیم الشان رازی و شاه آبادی (رحمه الله علیهم)که در جوار بارگاه آرام ابدی یافته اند به ذهنم جاری و تنظیم گردید.

شاه نامدار

تا که چشمم بر ضریح تاجدار افتاد
پرده از رخسار چرخ کجمدار افتاد
به نجوایی شنیدم هر چه خواهی می دهد
ناگهان اشک سائلی دل داغدار افتاد
زائری با ناله های پر معانی حاجتی داشت
با نوایش دل به یاد لاله زار افتاد
زائری دیگر به اکرام و به احرام
نوایش در دل و جان بی قرار افتاد
به هر بندم که در بند کریم است
دلم حول حریم جلوه دار افتاد
چه حرمی داری ای باب کرامت
که در آن هر دل شب زنده دار افتاد
سراپا حسرت و شرمندگی گشت نصیبم
تا که چشمانم به شاه نامدار افتاد